Anna van Praag

37 eenzame sokken. Wie doet ons dat na? Resultaat van een afgedwongen opruimactie op de kamers van de meiden. En nu weet ik niet zo goed wat ik ermee moet.
(lees verder)

Alsof de pest heerst in Montefrio. Uitgestorven straten, overal parkeerplaatsen vrij. Geen rijen bij de enige groenteboer, de slager, de bank. Wat is er aan de hand? Heeft mijn moeder dan toch gelijk? Ze belt me bijna elke dag op omdat ze bang is ‘dat het misgaat in Spanje.’ Occupy, Tahirplein, zelfs dat het sinterklaasjournaal gehackt is… in mijn moeders wereld komt dat allemaal door het geniepige monster dat ‘crisis’ heet en dat haar terug smijt naar de verbeten armoede van haar jeugd.
(lees verder)

Welk kinderboek kom ik het vaakst tegen in de wereld? Nee, niet Harry Potter en ook niet door Disney verkrachte verhalen van Sneeuwwitje en haar vriendinnen – al zijn dat goede tweede.
(lees verder)

‘Hijo de puta’. Dat heeft een jongen uit Bloems jaar tijdens een schoolreisje tegen een oude man geroepen. De oude man heeft geklaagd bij de school en de directeur komt in alle klassen: als de jongen niet bekent, mag er niemand meer op schoolreisje.
(lees verder)

‘42.500 euro!‘ sms-t Ilco. Dat hebben ze vannacht bij elkaar gezongen en gespeeld in Haarlem. Voor Wim en tegen kanker. Ik ben blij, natuurlijk, maar hier, ver van de feestelijke euforie, ook ineens weer heel verdrietig.
(lees verder)

Het lijkt alweer lang geleden. Om het toch een beetje vast te houden, elders op deze site nog wat foto’s, namelijk hier:  http://www.annavanpraag.nl/wie-is-anna/anna-in-rwanda/

Een andere vriendin van mij is getrouwd met iemand die vandaag de populairste man van Nederland is. Toen mijn Ilco een tijdje geleden bij het Nobelprijscomité zat en weer eens in allerlei bladen stond, verzuchtte ze: ‘Jij met Ghandi en ik met Sinterklaas – wie had dat nou ooit kunnen denken?’
(lees verder)

Dit is geen goeie tijd voor verbindingen. Dat zeg ik niet, dat zegt mijn vriendin die alles weet van numerologie. Aromatherapie, dat kan ze ook. Dan komt ze langs met haar koffer met duizend geurtjes om je zintuigen en daarmee je leven weer in balans te krijgen. Hm, nu ik erover nadenk, ze zou nu met dat koffertje best even naar Spanje mogen komen…
(lees verder)

Terwijl ik nog steeds elke nacht droom van Afrika en geen letter op papier krijg, is er bijna per ongeluk een nieuw boek van mij verschenen. Zelf nog niks gezien, maar het schijnt nu in de winkels te liggen. Niet zomaar een boek, maar eentje in een serie over dierenredders (hard gelach van mijn vrienden: ‘Anna en dierenredden? Die kan amper een paar poezen aan.’)
(Lees verder).

Ach, kan iemand me even dat Volkskrant-katern over melancholie opsturen? Want dat beschrijft precies hoe ik me nu voel, al is saudade het woord dat ik zelf zou kiezen.
(lees verder)