Categorie: Verhalen van de berg

(srcoll down for english translation)
Het buitenleven is wreed. Hoeveel dieren hebben we inmiddels begraven? Zoveel meer dan in mijn hele stadsleven daarvoor. Vandaag een monumentje voor Luna (lees verder).

Lees verder

Er waren windstoten van 80 kilometer per uur. Dat is eng in de stad maar enger nog in the middle of nowhere. (lees verder)

Lees verder

Ik vind dat ik buitengewoon veel mensenkennis heb. Soms. (lees verder)

Lees verder

‘Mama, weet je wat het ‘deep web’ is? Dat is dat deel van het internet waar je niet bij komt met gewone zoekmachines, het beslaat 99 procent van het totale internet.’ (lees verder)

Lees verder

‘Ik heb nog geen euro om brood te kopen,’ lispelt het zigeunerheksje in mijn oor. ‘En geen fatsoenlijke kleren ook trouwens, alles kapot. Heb jij misschien nog….?’ Ik heb haar geadopteerd, zoals mijn moeder vroeger toen ze in Parijs woonde haar eigen clochard had. Ze kon niet iedere zwerver redden, maar hem bracht ze elke dag trouw stokbrood en wijn (lees verder)

Lees verder

Dit is mijn middelste dochter. Vorige week had ze nog gitaarles in de zon (lees verder).

Lees verder

Over vijftig jaar, dan is ze er nog steeds. Bij een bepaald soort mistig weer, zie je dan zo’n schim achter het Centraal Station. Net het vrouwtje van Stavoren, alleen kijkt deze spookvrouw uit over het IJ, haar blik strak gefixeerd op één punt. (lees verder)

Lees verder

‘Mam, kan je rond deze tijd al pieten op het dak verwachten?’
Wat klopt er niet aan deze zin? (lees verder)

Lees verder

De film Hair had eigenlijk in Spanje gemaakt moeten zijn. (lees verder)

Lees verder

Er liggen weer slangen op de weg. Daardoor weet ik dat de dag van de doden er aankomt (lees verder).

Lees verder