Anna van Praag‘Dit is mijn laatste verhuizing,’ zegt mijn moeder. Ze zit pontificaal op haar blauwe bankje tussen de dozen rond te kijken hoe haar kinderen lopen te sjouwen en te klussen. ‘Hiervandaan ga ik naar mijn graf.’ (lees verder)
Lees verderHet gebeurde in de supermarkt. Een huivering bij het vriesvak, kippenvel bij Radio Montefrio. En ik wist meteen: dat liedje moet het worden (lees verder)
Lees verderVolgende week is de dag van Jonge Jury en dan sta ik op het podium van het Circustheater, hoe stoer is dat – en ook een fijne rolwisseling. (lees verder)
Lees verderKinderboekenschrijver Manon Sikkel is een van de raarste mensen die ik ken – en dat bedoel ik als een compliment.
(lees verder)
‘Mam, jij bent geobsedeerd door de spookkat,’ zegt mijn dochter. ‘Jullie hebben een speciaal soort band.’ (lees verder)
Lees verderWat is pasen zonder paaseitjes? Zonder paasontbijt, lammetjes, kuikens, narcissen, passies in kerken of hofvijvers- en zelfs zonder meubelboulevards??? Welkom in mijn wereld, in Spanje. Eén troost: wij hebben de paasgriezel.
(lees verder)
‘Jij zou je heel goed moeten verstoppen mam, als het nu weer de tweede wereldoorlog was. En ik zou bij het verzet gaan. Er zaten ook kinderen bij het verzet, weet je dat?’ (lees verder)
Lees verderAlle mooie dingen zijn weerloos. En zinloos. Tenminste, zo voelt het vandaag. (lees verder)
Lees verderSommige mensen blijven maar opduiken in mijn boeken. Zo betrap ik mezelf er dezer dagen ineens op dat ik de muziek van Bilitis loop te neuriën, hoe diep kan je zinken? En dat komt dus door S. (lees verder)
Lees verderIk was altijd zo blij dat er in Montefrio maar één school was. Dan heb je niet al dat lastige kiezen en gedoe van Nederland. Alle kinderen gaan hier gewoon naar dezelfde middenschool. Maar ja, inmiddels is Bloem bijna zestien en moet oersaaie definities leren uit hele oude lesboeken, temidden van kinderen voor wie Montefrio de hele wereld is – en zal blijven. Dus die verveelt zich. (lees verder)
Lees verder