Anna van PraagBloem mag het beeld van de heilige dragen en Chaia danst de flamenco. Mijn moeder schrijdt achter de muziek aan alsof ze nooit iets anders doet dan meelopen in processies.
En ik? Ik zwik door de klei op mijn gouden schoentjes (lees verder).
‘Een ding een ding een vrouwending. Met haar erop en een gat erin.’
Triomfantelijk kijkt mijn moeder om zich heen, we zitten net idyllisch allemaal buiten te eten aan de lange tafel. (lees verder)
‘Ik weet even helemaal niet waar het over gaat,’ zegt mijn moeder een paar keer per dag.
Ze logeert tien dagen bij ons op de cortijo, waarschijnlijk voor het laatst. Het is groot en veel voor haar om uit haar vertrouwde tehuis te zijn.
(lees verder)
Vandaag is mijn oudste dochter jarig en dat betekent dat ik al zestien jaar moeder ben. Zestien jaar! Moeder – ik!
(lees verder)
‘Mam, mam, de school staat in brand,’ gilt mijn dochter door de telefoon. ‘Er is overal rook en brandweer en mijn tas ligt nog binnen.’
‘O wat een toestand,’ hoor ik mezelf verstrooid zeggen – kampioen als ik ben in secondair reageren. (lees verder)
Ik heb Willem Alexander ooit nog eens een liefdesbrief geschreven. Dat was ongeveer in diezelfde tijd dat ik ook Little Jimmy Osmond een liefdesbrief stuurde, ik vermoed dat ik een jaar of zes was en, echt waar, ik was behoorlijk verliefd. Op allebei. (lees verder)
Lees verderMijn oudste dochter wil een brommer voor haar zestiende verjaardag, volgende week. Ze zoekt op internet. ‘Kijk mam, deze is mooi.’ Ik kan niet eens faken dat ik het leuk vind. Dat ze straks elke dag door de bergen rijdt, over die enge weggetjes waar Spaanse auto’s keihard om de bochten komen scheuren… In mijn hoofd is ze al een keer of dertig onderuit geschoven, zo het ravijn in (lees verder)
Lees verderSchapenwolkjes in een felblauwe lucht, aspergesteeksters op het land en een huishouden met een hoog obladi oblada-gehalte, inlcusief a couple of kids -and cats- running in the yard…
Ik sta erbij en kijk ernaar. (lees verder)
‘Mama,’ zeurt een jongetje in de kinderboekwinkel, ‘wat komen we hier doen?’
‘Een kinderboek kopen,’ zegt zijn moeder monter.
Zuchtend sjokt hij achter haar aan door de hitte en de drukte. (lees verder).
‘Het voelt alsof je in de achtbaan naar beneden stort,’ zeggen de prijswinnaars van vorige jaren. ‘Je rent dansend en gillend het podium op.’
‘Dan ben ik heel benieuwd wie er nu gaat dansen en gillen,’ zegt de presentator. ‘Ga allemaal staan in de zaal en roffel met je voeten op de vloer. De debuutprijs van de Jonge Jury is gewonnen door…’
En ik denk aan de bookmakers en collega’s die al de hele tijd mijn naam noemen en zelfs aan de woorden die ik ga zeggen als en mijn hart roffelt al net zo hard als al die voeten en alle mobieltje gaan omhoog en de presentator roept: ‘…Enne Koens met het boek Vogel!’
(lees verder)