Anna van Praag‘Ik doe geen kleuters,’ zeg ik altijd. Ik schrijf er niet voor en ik kom al helemaal geen lessen aan ze geven. Die korte spanningsboogjes, dat gedoe.
Maar ja, eigenlijk ligt het een beetje anders. Ik ben een beetje bang voor kleuters. (lees verder)
Het ene moment zit je nog halfziek op een berg in Zuid Spanje, te lamlendig om je zweterige lakens te verschonen. En het volgende moment word je wakker in een vijfsterrenbed in een prinsessenkamer terwijl je uitkijkt over de Bosporus. (lees verder)
Lees verder‘Zou jij echt doodgaan zonder boeken?’ vroeg een interviewer een keer, ik geloof dat het Paul Rosenmöller was.
‘Welnee wat een onzin,’ zei ik – en er viel een ongemakkelijke stilte.
(lees verder)
Zegt de vriendin uit Granada: ‘Ik baalde echt dat er geen gids was in het museum. Zoveel fijner als je uitleg krijgt bij wat je ziet.’
Dit meisje is zestien en ja, we hebben ze gevonden: de culturele elite van Zuid Spanje.
(lees verder)
‘Vandaag is het pakket op de post gedaan,’ zegt mijn zus.
En nu ben ik een kind dat wacht op sinterklaas. (lees verder)
Guilty pleasures, zo heet een nieuwe rubriek van De wereld draait door. Iets met hele foute muziek die je stiekem toch leuk vindt. Ik ben er nu al fan van. En het kan altijd nog erger. (lees verder)
Lees verderHerfst bestaat niet hier in Spanje en daar doen Nederlanders vaak nogal dramatisch over. Soms denk ik wel eens dat die tegen het hysterische aan hangende verrukking over wisselende seizoenen alleen maar compensatie is voor dat het vooral enorm veel regent en grijs is.
En soms ben ik zelf het meest pathetisch van iedereen. (lees verder)
Ik had dit weekend een goed Carmiggelt-moment (lees verder).
Lees verder‘Mama, ik wil een quad.’
‘Een wat?’
‘Een quad.’
(lees verder)
‘Eenie meenie miney mo,’ zegt de seriemoordenaar en schiet het meisje dood.
Mijn dochter is in shock. Niet van de scène zelf (uit Elefant) maar van het feit ‘dat dat dan de laatste woorden zijn die je hoort.’ (lees verder)