Categorie: Verhalen van de berg

Wintertenen, loopneuzen, regen die tegen de ramen slaat. ‘Ik dacht dat in Spanje de zon altijd scheen,’ schrijft een collega. (lees verder)

Lees verder

Mama, als wij met zijn tweetjes samen zijn, weet je wat ik dan het allerliefste wil?’ (lees verder)

Lees verder

En ik was nog wel de laatste kluizenaar zonder (lees verder)

Lees verder

5 kilo sinaasappels, een kistje aardbeien, 3 kilo tuinbonen, 24 eieren, een hele kip in kwarten… Vriendin J gaat steeds geschrokkener kijken. ‘Daar doe ik thuis meer dan een week mee. ‘
Het zijn de boodschappen voor een dag of twee, drie. (lees verder)

Lees verder

Als Pegasus niet mee mag, dan ga ik ook niet’. (lees verder)

Lees verder

Er is een lentefeest in Granada. Klinkt dat niet als het begin van een lyrisch gedicht van García Lorca? (lees verder)

Lees verder

Het wordt al donker en ik zit op het busstation van Malaga. Dat herken ik met mijn ogen dicht. (lees verder)

Lees verder

Bassie. Zo heet de chauffeur van de circusbus. Hij heeft dreadlocks en een lange pandjesjas en rijdt ons schrijvers nog steeds van schoolplein naar schoolplein om de sprookjesboeken uit te delen. Ik kan inmiddels zwaaien als de koningin. ‘Dag lieve schrijvers, dahag dahag,’ zingen de kinderen en dat is lief en eervol – en ook een beetje genant.
(lees verder)

Lees verder

‘Dat is het gevaarlijke van wensen, ze kunnen uitkomen.’
Verhalen-Nancy heeft gelijk. Er is iets wonderbaarlijks gebeurd, ik kan het nog steeds bijna niet geloven (lees verder).

Lees verder

‘Voor heel veel van deze kinderen is dit het eerste en enige boek dat ze in huis hebben.’
Ja, we zijn op een missie. In een rode circusbus. (lees verder)

Lees verder