Anna van PraagIk kwam na Praag terug in de herberg, er was een feest waar ik (uiteraard want ik was weg) niks mee te maken had gehad. ‘Ja mam, het is al niet meer helemaal jouw huis,’ zei de dochter die sneller kon schakelen dan ik. Ik ging gauw weg in de nacht, voor het eerst slapen in mijn nieuwe huis. (lees verder)
Lees verder‘Mam, je komt er vandaan, ik ga je Praag laten zien,’ zei mijn oudste dochter en ze boekte twee goedkope tickets. (lees verder)
Lees verderIk was beland op een boot die voer door de Amsterdamse grachten. Hoe lang was dat geleden.
(lees verder)
Ik ging naar een ‘check in’, ik kreeg een sleutel. Ik voelde me Lewis Carroll’s Alice, nog niet helemaal op het goede formaat, maar ik keek al wel door het sleutelgat.
(lees verder)
Dat je terugkomt in het land der levenden en niet alleen zijn je keukenkastjes verbijsterend goed opgeruimd, ze staan ook nog eens vol met Annavreemde producten. (lees verder)
Lees verderIk kan geloof ik niet tegen pijn.
(lees verder)
Ik was het bijna vergeten in alle chaos, maar ik heb dus morgen die operatie.
(lees verder)
Dan ligt er zo’n enorme berg tule op de grond als je ’s ochtends de bruidssuite binnenkomt met het ontbijtje en dat is dan de bruidsjurk. En uit de badkamer komt zo’n meisje – kind nog- en die kijkt… als de mooiste vrouw ter wereld, die geeft bijna licht; de bruidegommen steken er altijd wat slapjes bij af, maar die compenseren het met trots, want die zien ook wat ik zie.
(lees verder)
Dunya, mijn allerliefste jongste, morgen word je dertien. (lees verder)
Lees verderAlsof je overreden wordt door een vrachtwagen.
(lees verder)