Het is lente, nacht zonder maan in een kleine stad…
Wie weet welk geweldig toneelstuk zo begint, precies met deze zinnen? (lees verder)
Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Om drie uur ’s nachts gaat de telefoon. Loeiharde muziek schettert in mijn oor. ‘Blijf hangen, Anna, je gaat zo de uitzending in.’ (lees verder)
Lees verderLegendarisch
‘Grappig mam, ik ga ook de hele nacht uit. We kunnen wel even app-en.’ (lees verder)
Lees verderOvervloed
Er zingt een zinnetje uit een lied van Jeroen Zijlstra in mijn hoofd: ‘… voor de liefde die je zomaar morst.’
(lees verder)
Een lijk verbergen
‘Ik denk, mam, dat ik jou als eerste zou bellen als ik een lijk zou moeten verbergen.’ (lees verder)
Lees verderTover
Zei mijn dierbare juf Mieke die mij ongelooflijk lekker mee uit eten nam: ‘Hoe gaat het toch met je nieuwe boek? Je bent er verdacht stil over.’ (lees verder)
Lees verderIk ben voor niet veel vrouwen bang maar wel voor mijn tandarts. (lees verder)
Lees verderSneeuw in maart
Ik schreef hier over angst en afscheid – en vertrok meteen daarop naar Parijs. (lees verder)
Lees verderGrootste angst
Als ik vanuit de hoogste kamer in de nok van het huis naar buiten kijk, zie ik de toppen van de huizen van de Brouwersgacht. En ik verbeeld me zelfs dat ik het dak zie van het huis dat ooit het onze was. (lees verder)
Lees verderIn de Dungeons
‘Is er een vrijwilliger in het publiek? U daar? Wilt u even naar voren komen?’ (lees verder)
Lees verder