Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Dochters gaan wederom met hun vader naar Caraibische oorden deze maand. ‘Ik verheug me zo op die turquoise zee.’ (lees verder)

Lees verder

Ik droomde dat we met mijn moeder in de rolstoel naar de trein gingen om ‘de reis van haar leven’ te maken.
(lees verder)

Lees verder

The secret to balance is there always is a lot of movement. Dat zegt mijn favoriete yogalerares.

Lees verder

‘Where are you from? Are you from Germany? Hello. Hello!’
(lees verder)

Lees verder

‘Wat zie je er goed uit, waar ga je naar toe?’ vragen de altijdvrolijke mannen van de coffeeshop naast mijn huis.
‘Nou, ik ga naar een voorlichtingsavond over alcohol en drugs op de school van mijn dochter.’ Ik wijs vaag naar boven waar de dochter in kwestie braaf zit te leren.
‘Wij houden wel een oogje in het zeil,’ knikken de mannen ijverig. (lees verder)

Lees verder

Ik zat in een panel. Het ging niet heel goed. (lees verder)

Lees verder

Vermommingen, maskers. Natuurlijk heb ik die, wie niet? (lees verder)

Lees verder

Ik heb ooit een muis gecremeerd in de broodrooster.
(lees verder)

Lees verder

‘Dag mama, tot over ruim twee maanden,’ zegt de oudste en hop weg is ze. Nee, ik hoef haar niet naar het vliegveld te brengen als ze naar Cuba gaat volgende week, dat doet haar vriendje wel. (lees verder)

Lees verder

Nee, niet omdat ik het LEUK vind. Daarvoor is het teveel geploeter. (lees verder)

Lees verder