Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

In het huisje naast ons zitten 12 mannen. Aan de andere kant: 8 mannen. Veel blote ietwat vlezige bovenlichamen en kratten vol goedkoop bier zie ik voorbijkomen. (lees verder)

Lees verder

‘Niet de mist is gevaarlijk,’ zegt de oude wadloper. (lees verder)

Lees verder

‘Mam, kom je het weerwolvenspel doen? Hoezo te laat? Jij bent de allerbeste spelleider.’
(lees verder)

Lees verder

Wakker met een bonkend hart.
(lees verder)

Lees verder

‘Het glazuur van je tanden is aan het verdwijnen,’ zegt mijn tandarts. ‘Pas op met zure dingen eten. Zoals fruit.’
Ik voorzie alweer allemaal extra kosten. ‘En wat is de behandeling?’
‘Er is geen behandeling,’ zegt de tandarts (jong, slank, rimpelloos) vrolijk. ‘Glazuur dat weg is komt nooit meer terug.’ (lees verder)

Lees verder

Als kind was je al voor de duvel niet bang. In bomen klimmen, van de rotsen duiken, vuurtjes stoken.
Maar in je eentje gaan slapen, dat vond je moeilijk. Er moest een lichtje aan, en muziek op. Beertje Pippeloentje, op repeat, tot het hele gezin er gek van werd. (lees verder)

Lees verder

Vandaag over precies een maand… dan ben ik zo blij, zo blij. (lees verder)

Lees verder

Thuiskomen na vakantie, ik ben er nooit goed in geweest. Ik had ook geen goed voorbeeld.
(lees verder)

Lees verder

Spijt van wat ik niet gedaan heb. En waarom eigenlijk niet? (lees verder)

Lees verder

This kind of certainty only comes once in a lifetime. (lees verder)

Lees verder