Ik ging gewoon werken. (lees verder)
Lees verderCategorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Ode 17 (avontuur)
Dochter 1, terwijl ik dit schrijf, is op weg naar Los Angeles.
Dochter 2 vertrekt over minder dan twee weken met een open ticket naar Thailand.
Dochter 3 gaat het tweede semester studeren in Mexico Stad.
En ik? Ik worstel. (lees verder)
Mijn zilveren slavenarmband die ik kocht op het busstation van Granada die ene dag toen ik mezelf wilde versieren. Mijn gloednieuwe kerstoorbel, slechts zes uur gedragen. Dochters sleutelbos met de dure gecertificeerde huissleutel eraan. En o ja, mijn hele sporttas, met daarin de allermooiste ganesha. (lees verder)
Lees verderIk kocht een kerstengeltje voor Maria. Maria is mijn moeder. (lees verder)
Lees verderIk was boos, een tijdje geleden al. En ik reageerde het af op de vriend. (lees verder)
Lees verderVroeger was de sauna niet bepaald hip, toch? En medewerkers van de sauna vrij onzichtbaar. Daar is ongemerkt verandering in gekomen. (lees verder)
Lees verderDochter, luidkeels en dramatisch vanaf de bank: ‘Door die schimpige woorden, die ik zonder verdienen heb moeten lijden: hoere, scheuke ende teve…’
Het is voor dramales op school en het is Mariken van Nimwegen in oud Nederlands. (lees verder)
Ik dacht, ik schrijf honderd odes. Ben ik een jaartje mee bezig, het is een verhaalvorm die mij beter past dan bijvoorbeeld ironie. Bovendien had ik gelezen dat het heilzaam is voor je ziel, om de mooie en fijne dingen om je heen met enige regelmaat te benoemen.
(lees verder)
Vorig jaar sloot ik af in de min: er was meer geld uitgegaan dan binnengekomen.
(lees verder)
Ode 9 (dochters)
Dochters. Ik heb er wel een paar.
(lees verder)