Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Vluchtelingen welkom. We zagen het op huizen, spandoeken, overal in Berlijn. Maar in de trein terug zagen we ze pas echt.

Lees verder

J en ik deden onze mondkapjes op en doken terug in de tijd.

Lees verder

Wakker worden zonder wekker. Zonder je bed uit te rennen maar de tijd te nemen om je ziel te laten landen, je nacht- en droomgedachten rustig te bekijken voor ze op te ruimen.

Lees verder

‘Het is toch niet te geloven dat de vorige keer twee jaar geleden is.’

Lees verder

‘Worden daar nou veel grappen over gemaakt?’

Lees verder

Er zat een engeltje op de hoek van mijn bed.

Lees verder

Alsof je een stuk ouwe smakeloze kauwgum in je mond hebt. Maar er is nergens een prullenbak om het in uit te spugen.

Lees verder

Dode moeders, dode vaders. Ineens is het niet meer iets van later.

Lees verder

Dit is een stad met geheimen. Met hoekjes en underground, met werelden achter werelden.

Lees verder

Even for the record,’ zei ik, ‘wie van jullie heeft er wel eens een dickpic ontvangen?’

Lees verder