Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

‘Sorry, ik ben hier uit pure ijdelheid,’ zei ik tegen de dermatoloog, ‘ je ziet er vandaag sowieso niks van, van dat vlekje.’

Lees verder

Ik weet nog dat ze geboren werd. Aan de Brouwersgracht, boven de coffeeshop.

Lees verder

Wat is je levensdrama? Ik geloof dat de dochter een ander woord gebruikte maar de essentie was: hoe vat je de tragedie van je leven in één zin samen.

Lees verder

‘Gaat het wel over?’ vraag ik aan mijn therapeut.

Lees verder

Ik had natuurlijk ook een kok kunnen gaan daten, zo’n leuke bourgondische. Of een Vlaamse schrijver die dan een ode aan je schrijft. Over allebei heb ik wel eens nagedacht.

Lees verder

De juf was net even weg uit de klas toen het brandalarm ging. Keihard. De kinderen keken me vragend aan. ‘Blijf maar zitten,’ gokte ik.

Lees verder

‘Can you give us hope?’

Lees verder

Het diner bestond uit acht vegetarische bitterballen.

Lees verder

Twee jaar lang gebeurt er helemaal niks. En dan ineens sta je de hele week in de spotlights.

Lees verder

Doorwrochte weekschema’s op de koelkast, eten dat alvast gekookt wordt voor later in de week, eet- en slaaproutines die in elkaar overlopen als een geoliede machine.

Lees verder