Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Sereen. Zo zeg ik tegen J dat mijn leven er nu uitziet. Wat fijner klinkt dan traag of leeg.

Lees verder

Ineens wist ik wat ik miste. Een moeder.

Lees verder

Niemand was verbaasd dat ik omviel.

Lees verder

‘Als een schilderij dat langzaam wordt ingevuld.’ 

Lees verder

Drie sterke vrouwen tilden mij op met woorden. 

Lees verder

Ik weet nog dat mijn eerste kind werd geboren. Iedereen om mij heen zat er klaar voor, ze kwamen meteen aangevlogen met al hun liefde en kraamcadeaus.

Lees verder

‘Juf Anna, heeft u ook op de achterkant van ons taalboek geschreven?’ vraagt een kind. Nee haha, lach ik. Maar ze hebben wel gelijk.

Lees verder

Ik ben niet zo goed in ziek zijn.

Lees verder

Mijn zus en ik gingen even in een Pipowagen wonen. 

Lees verder

In 1992 was ik in Cuba. Als zo ongeveer de enige toerist.

Lees verder