Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

In het boshuisje schudde ik de bedden opnieuw op. En weer veranderde alles.

Lees verder

Mijn dochters zijn alledrie een beetje vroeg uit (mijn) huis gegaan – maar ze komen altijd weer naar Texel. 

Lees verder

Op Texel speel ik altijd Captain Fantastic.

Lees verder

Als ik nu zou gaan studeren zou ik hopen dat ze mijn vriendin zou worden.

Lees verder

De man droeg een zwarte muts en een bruine jas. Hij schoot in de lucht. ‘Naar binnen,’ gilde onze juf. ‘Niemand bewegen,’ schreeuwde de politie.’

Lees verder

In 2016 veranderde zo ongeveer alles wat er in mijn leven maar kon veranderen. 

Lees verder

De ene dochter kwam en de andere ging. Binnen hetzelfde uur.

Lees verder

Plotseling gebeuren er van die bejaardendingen.

Lees verder

Mijn Griekse buurmeisje en ik herkennen elkaar bijna niet door onze grote regenjassen. ‘Anna,’ zegt Vivienne , ze ziet er ontredderd uit, ‘this summer…’ Verder komt ze niet. 

Lees verder

Ik dronk een spannend kopje koffie met iemand die werkt in de forensische psychiatrie.

Lees verder