Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Er staan hier ineens hele enge dingen klaar in de gang…. (lees verder)

Lees verder

Ik ga voor het eerst praten op de school waar ik een half jaar Schoolschrijver word. Ik heb er zin in en niets kan me van mijn stuk brengen.
(lees verder)

Lees verder

Eind volgende week scheur ik als de Sneeuwkoningin voorbij, op mijn slee getrokken door een roedel honden. (lees verder)

Lees verder

‘Ik ga vluchtelingen opvangen, ‘ zei mijn liefste buurvrouw. ‘Kom je ook?
(lees verder)

Lees verder

Laatst was mijn dochter te laat thuis, doorweekt en stralend. ‘Ik stond op de pont,’ verklaarde ze. ‘En het beviel me zo goed, ik ben een paar keer heen en weer blijven varen.’
That’s my girl!
(lees verder)

Lees verder

Ik bak nog steeds elke dag een taart, het heeft iets manisch.
(lees verder)

Lees verder

En nu is het klaar, nu wil ik er nóóit meer over praten!
(lees verder)

Lees verder

‘De tijd gaat zo snel.’ Dat zegt Bloem bijna elke dag. Ze kijkt er stralend bij.
(lees verder)

Lees verder

Ik had me er echt op verheugd. Yes, tweeduizend vrienden. Ik ga daar een grappige post aan wijden en dan krijgt die post likes en ik een kick.
(lees verder)

Lees verder

Ik val de hele tijd en overal in slaap. (lees verder)

Lees verder