Zoeker

Vorige week was mijn vader jarig. 

Hij viert het niet zo vaak dus het ging bijna geruisloos voorbij. Ik moet zelfs heel goed nadenken hoe oud hij is geworden. 82

Piano

Ik schrijf niet zo vaak over mijn vader, maar dat maak ik ruimschoots goed in de ‘audio autobiografie’ – zoals regisseur Lieven mijn podcast noemt. Daarin interview ik mijn vader over hoe joods hij zich voelt. Over de naweeën van de oorlog (mijn vader werd geboren in 1940 en zat een deel van de oorlog ondergedoken), over de familie waarin hij opgroeide en over zijn spirituele zoektocht: boeddhisme, protestantisme, taoisme, vrijmetselarij. Mijn vader is een zoeker.
Net zoals dit blog uiteindelijk altijd over mij gaat wie of wat ik ook beschrijf, gaat dat ook op voor de podcast. Het is tof dat mijn vader daaraan mee wil werken.
Vroeger was hij als bijbaantje pianist in bars. Als mijn vader pianospeelt, kan hij geweldig improviseren. Lieven en ik en ook Kees Hulst die mijn voorvader speelt, gingen bij hem langs met microfoons. Eerst vroegen we hem  een joods lied te spelen. Dat ging lastiger dan ik had gedacht, mijn vader bleek meer behoefte te hebben aan akkoorden en bladmuziek dan vroeger.
Toen zei Lieven ‘Speel maar gewoon wat er bij u opkomt.’ 

Mijn vader ging helemaal los. Kees neuriede mee en ikzelf danste achter mijn vaders licht gekromde pianorug door de kamer. Halverwege was de batterij van Lieven op, maar dat gaf niet.