Zuster Anna ziet gij nog niks komen?

Het beloofde zo’n leuk zussenuitje te worden…

Mijn zus en ik hebben samen een spaarrekening om leuke dingen te doen. Deze keer boekten we, vrij impulsief, een overnachting in een middeleeuws kasteel in de bossen. Onze slaapkamer bevond zich in de twaalfde-eeuwse torenkamer, hoe geweldig.

Drie creepy broers

Wanneer ging het mis? Met de drie creepy broers die het kasteel runden? Bijna te vriendelijk waren ze, op het enge af. ‘’s Nachts trekken we deze oude harnassen aan, hoor, jullie hoeven helemaal niet bang te zijn haha.’ We negeerden ze, het kasteel was verrukkelijk kastelig, het deed denken aan Blauwbaards Burcht. De muren van de torenkamer waren wel drie meter dik.
Die nacht lagen we in bed in het donker lang te kletsen, het werd later en later. En ineens, zonder enige aanleiding, voelde ik iets heel naars. Iets ijzigs en kouds. Ik zei niks tegen mijn zus maar ik herkende het als iets buiten mijzelf. Er was heel veel dood in die toren, beter kan ik het niet zeggen. Nu ben ik in Spanje gewend geraakt aan wat ik maar ‘geesten’ noem, echo’s van het verleden, van anderen. Maar in het oude huis in Spanje was dat vrij onschuldig, hier was het veel zwaarder.
Op datzelfde moment zei mijn zus: ‘Ik krijg steeds zo’n naar gevoel, ik snap het niet. Ik word bij vlagen doodsbang.’
Ik zei haar wat ik dacht dat het was, en op dat moment werd mijn zus nog veel banger. Terwijl ikzelf juist heel rustig bleef en een denkbeeldig krachtveld om ons heen spande, kroop zij heel dicht tegen me aan en liet me de hele nacht niet meer los. We sliepen amper, ik als zuster Anna koelbloedig op de uitkijk, starend naar de maan die precies door het kleine raampje op mij scheen.
Toen het  eindelijk ochtend werd, gooiden we alle raampjes wijd open en gingen zwemmen in een ijskoud bosmeer pal naast het kasteel, om het van ons af te spoelen. Wat ‘het’ ook was.

Ghost hunters

Heel even googelen leverde van alles op. Onder andere dat het kasteel een geliefde ontmoetingsplek was voor het Forum voor Democratie (had ik dat geweten ik had niet geboekt). Maar ook: dat de toren – die was gebouwd als verdedigingstoren en waar dus veel was gevochten –  een bekende plek is bij ghost hunters. En dat er drie eeuwen geleden precies daar een man bruut is vermoord om de liefde. Zijn afgehakte hoofd is nooit gevonden.

‘Ik laat jullie vrij,’ zei de jongste broer toen we onze tassen naar de auto sleepten (we hadden hem niks verteld van onze nacht). Om vervolgens vanaf een afstand de slagboom bij de oprijlaan pal voor onze auto omlaag te laten knallen. Het is eigenlijk nog een wonder dat we het allemaal kunnen navertellen.