Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Ode 13 (de saunameester)

Vroeger was de sauna niet bepaald hip, toch? En medewerkers van de sauna vrij onzichtbaar. Daar is ongemerkt verandering in gekomen.

Want nu hebben we de saunameester!

Jezus

De saunameester is makkelijk te herkennen: hij ziet eruit als Jezus, met lang haar en een fancy net-niet baardje, gekleed in een klein handdoekje. Hij is van de opgietingen. Opgietingen betekent dat je je met heel veel mensen op een bepaald moment in een sauna propt waar de saunameestser dan woest begint te zwaaien met een lap, zodat de hete lucht je om de oren vliegt. Sommige saunameesters zijn zeer beroemd om hun opgietingen, er schijnen zelfs wedstrijden voor te bestaan. Je komt er oververhit en geradbraakt uit, maar dat is  precies de bedoeling. De saunameester staat dan klaar met fruit en een drankje.
Zo ook dit weekend. Ik was met mijn liefste zus in een beeldschone spa. We besloten de dag af te sluiten met een sessie met de saunameester, het was deze keer met klankschalen.

Mollig

Ja hoor, daar was hij. Lang haar, lendedoekje, iets mollig maar hij kon het hebben. Zijn stem was buitensporig zacht en hypnotiserend toen hij ons aanspoorde onze ogen te sluiten en in te dalen in de Tibetaanse reikwijdte van de klankschalen.
Ik kon het niet laten, ik moest wel tussen mijn wimpers door gluren. Daar danste onze saunameester tussen de naakte lichamen door, druk in de weer met prachtige instrumenten, af en toe iemand aanrakend die te hard begon te snurken. In de sauna is de collectieve afspraak dat bloot niet erotisch is, maar dat geldt dan weer niet voor de saunameester. Ik kon mijn ogen maar niet van dat lendedoekje afhouden.
Mijn zus zat intussen diep te mediteren. Maar het eerste dat ze daarna zei was: ’Ik wist gewoon dat jij niet meedeed en al die tijd verhalen in je hoofd zat te schrijven over de saunameester.’

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *