Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Noest

‘Dingen waar je blij van wordt,’ zei de reclamestem op tv.
‘En Dunya, wat is dat voor jou?’
‘Mijn telefoon.’

‘Ik bedoel meer iets als dit,’ zei ik, ‘dat wij nu hier samen met dekentjes op de bank na een lange werkdag Expeditie Robinson zitten te kijken met stiekem een enorm bord patat van de snackbar erbij.’

Zintuigelijk

Ze begreep het onmiddellijk. ‘Dat gevoel als je hard hebt gerend en je komt thuis, dan onder een hete douche. En direct uit de douche op je bed gaan liggen terwijl je kamer een beetje koud is maar jij tintelend warm van de douche en het rennen.’ Het ene na het andere voorbeeld kwam bij ons op. Dunya deed zelfs haar ogen erbij dicht. Ze zei ook: ‘Ik wissel mijn telefoon in voor nog een moment…’ En ik voelde me heel tevreden dat ik zo’n lekker zintuigelijk kind naast me had die precies snapte wat ik bedoelde. Een jongen zoenen, dat stond ook op ons lijstje. Het winnende doelpunt scoren. Een dampende taart uit de oven halen terwijl je weet dat het dinsdag is en je grote tafel zo helemaal vol zal zitten met hongerige studenten, alle stoelen in gebruik.
Er is ook een tegengesteld lijstje te maken: van dingen die door merg en been gaan, maar dat deden we nu niet (misschien iets voor een volgend blog).

Voorjaarsaanbieding

Dit weekend maakte ik weer eens de balans op van mijn financiën. Het is de tijd van het jaar. Je krijgt geld van de bibliotheek voor je uitgeleende boeken, je hoort op welke school je schoolschrijver wordt en de voorbereidingen voor de voorjaarsaanbieding met mijn nieuwe boek erin zijn in volle gang. Ook ben ik net gevraagd om een schrijfcursus te geven in januari en leg ik de laatste hand aan een artikel voor een tijdschrift. Het is allemaal nog niet waar het moet zijn, maar ook hier word ik intens blij van: kijk nou toch eens hoe noest ik mijn leventje bij elkaar zit te schrijven.

 

2 reacties op “Noest”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *