Pippizus

Het was broerzusdag op Facebook. Ik begreep het niet zo goed, het was ook iets met aandacht voor kanker.

Mijn broer en zus zijn voor zover ik kan overzien kerngezond. Maar ik praat graag over ze, vooral over mijn zus.

De geur van Texel

Als Nanda er niet was, dan was ik een incompleet persoon. Niet alleen deelt je zus je leven van nu, ze deelt ook dat van vroeger. De geuren en de smaken (alleen Nanda en ik weten welke struiken er naar Texel ruiken), de verhalen en de horrror stories. Eigenlijk ben je als zussen altijd twee blote kindjes in bad.
Sinds een jaar of vijftien hebben we samen een spaarrekening, waar we elke maand allebei iets op storten. Zo’n bedrag dat je niet voelt, maar het loopt wel op. De Pippi-rekening noemen we het, omdat we hem ooit hebben gebruikt om samen onbesuisd naar Zweden te reizen en in een huurautootje door de sneeuw op zoek te gaan naar sporen van Astrid Lindgren. Die overal waren. Zo hebben we samen voor Villa Kakelbont gestaan, in het timmerschuurtje van Emiel en op het plein in Stockholm waar Mio de gouden appel vond die hem naar zijn droomwereld bracht.
Dat is een van de allerbelangrijkste dingen die Nanda en ik delen: liefde voor kinderboeken, al zo lang en nog steeds.

Je kunt veel leuke dingen doen met zo’n spaarrekening. Op dit moment is ie weer lekker loaded dus het verzinnen begint weer. Weekendje weg? Iets met shoppen of modderbaden?
Eigenlijk maakt het niet uit waar  we naar toe gaan. Omdat, als wij samen zijn, altijd die gouden appel van Mio om de hoek ligt.