Voorbeeld

Dat je per ongeluk goed in iets bent terwijl je eigenlijk iets anders beoogt.

Op feestjes word ik vaak gecomplimenteerd met mijn schrijfkunst. Maar dat gaat dan zelden over mijn boeken. Mensen lezen mijn blogs, mijn interviews en stukken in bladen of kranten. Dingen die ik eigenlijk snel en makkelijk schrijf.
Gelukkig vind ik het ook echt leuk om te doen, dat andere schrijfwerk. Zoals dat ik deze week de kunstenares Ans Markus ging interviewen. Ik ben nu al dagen een beetje verliefd op haar.

Date

Zo’n interview is een soort date: je concentreert je helemaal op de ander, probeert heel diep in diens hoofd te kruipen, geheime verlangens en angsten te ontfutselen. Ik ben zo’n interviewer die dan zelf ook dingen terug gaat vertellen, anders vind ik het niet eerlijk.
Dus nu heb ik een nieuwe vriendin die kunstenares is. Zeventig jaar en sterk en kwetsbaar tegelijk. Ans trakteerde op espresso, croissantjes, noten, chocola. Zo ontving ze me meerdere keren in haar droompakhuis op Prinseneiland, omringd door kunst. Ze gaf me boeken, een poncho toen het regende, een klein kunstwerkje van een poezenkopje én een door haarzelf ontworpen zijden blouse waarvan ze dacht dat hij mij  mooi zou staan. ‘Ik hoop dat ik je hier vaker zie,’ zei Ans. Ik weet niet of we dat waar gaan maken, maar het is altijd fijn om nieuwe mensen te ontmoeten. Zeker vrouwen die bijna je moeder zouden kunnen zijn en een voorbeeld van hoe je zonder je kracht te verliezen oud kunt worden. Daar word ik een blij kind van en dat voel ik me niet meer zo vaak.
En anders heb ik er in ieder geval een interessante blouse aan overgehouden.