Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Badeendjes en kilo’s liefde

Het is zaterdagavond. Mijn vrienden zijn net weg. Ze hebben kaarsjes voor me aangestoken omdat de lampen het nog niet doen. Soep gemaakt, wijn opengetrokken, een paar perongelukke sigaretjes achtergelaten. Buiten onweert het.
Ik ben verhuisd.

Nou hèhè, dat heb ik lang uitgesponnen met jullie en met mezelf. Maar ik woon vanaf nu niet meer in de herberg.

Takelen

Het was niet leuk om de verhuisdozen in te pakken. Neem de vijf badeendjes uit de badkamer die al lang met ons meereizen: papa-eend, mama-eend en drie kindjes. Neem ik de mama-eend mee, en de kindjes dan?
‘Wat ga je het meest missen van deze plek?’ vroeg de middelste dochter. ‘Het licht, het water, het uitzicht,’  zei ik. Om er meteen aan toe te voegen: ‘O nee. Dat ik jou niet meer elke dag zie. Dat ga ik missen, heel erg.’
Maar er waren vrienden, de hele tijd. Met spullen en eten, met tijd, met kilo’s liefde. Dan wordt zo’n studentenverhuizing heerlijk nostalgisch. Takelen terwijl de halve straat staat te applaudisseren, die ene vriendin die alle macho’s uit de coffeeshop mobiliseert: ‘Kunnen jullie misschien even helpen om een wasmachine naar boven te tillen? Onze vriendin kan het niet alleen.’ Het resultaat zie je op de foto.

Marije heeft mijn boeken op kleur gesorteerd, iemand anders heeft van een grote doos een tijdelijke linnenkast gefabriceerd. De voorraadkast vertoont hiaten maar wijn is er in overvloed. Mijn telefoon zoemt nonstop warme berichtjes en buiten klinkt het stadse slaaplied van rollende airb&b-koffertjes en lallende studenten. De kaarsen branden een voor een op. Maar het wordt hier toch nooit echt nacht.

3 reacties op “Badeendjes en kilo’s liefde”

Dus je woont echt helemaal alleen? En de kinderen in de herberg? Wat vreemd moet dat voelen, wat onwezenlijk, wat een pijn.
Van de eenzame berg naar de redelijk drukke herberg naar het centrum van de hoofdstad. De blogs worden er wel spannend van maar dat was natuurlijk nooit de bedoeling.
Sterkte Anna.

Dunya is doordeweeks bij mij. En de andere twee zijn al groot, die komen gewoon wanneer ze tijd hebben (Chaia heeft wel een mooie eigen kamer hier) x

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *