Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Wat lieve dokter R. gaat doen

Dat je je hele leven lang als je in de spiegel kijkt altijd een klein beetje baalt.

Nee, niet van die rimpels, die paar grijze haren, de love handles. Dat ik geen schattig blond meisje ben en niet de borsten van mijn dochters heb is ook totaal geen traumaatje meer. Maar dat je altijd even denkt: die neus. Wat is ie toch hekserig. Hoe ouder ik word, hoe meer.

Job

‘Nou, doe er dan wat aan,’ zei mijn beste vriendin na de zoveelste keer zeuren. ‘Nee!’ riepen mijn kinderen geschokt. Maar ineens kantelde alles en dacht ik: waarom ook eigenlijk niet? En toen herinnerde ik me ineens die vroegere buurman, die specialist was in… neuzen?
Ik zocht en ik vond en die lieve dokter R gaat me nu niet alleen verlossen van een chronische bijholteontsteking, maar me en passant ook even een subtiele nosejob geven. Half jankend van schaamte en ongemakkelijkheid kwam ik de eerste keer zijn spreekkamer binnen, intens gelukkig zat ik later de gefakete voor- en na- foto’s te bekijken. Nog steeds Anna, nog steeds een grote neus, zelfs nog steeds joods, maar net even iets minder… aanwezig.
Dus dat ga ik over een maand laten doen, morgen moet ik alvast naar de anesthesioloog (spelling van dit woord even op moeten zoeken). Ja, dat vind ik eng maar het is op zich een operatie van niks. ‘Mensen gaan het amper aan je zien,’  zei dokter R nog, ‘wacht maar af.’ Als ik het zelf maar zie, ik kan niet wachten.

In da face

Nog even dit. Je mag er van zeggen wat je wilt, ook tegen mij in da face maar er is een woord wat ik vanaf eind augustus nooit meer wil horen en dat is het woord ‘karakteristiek’. Zal allemaal best dat zo’n heksenneus reuze karakteristiek is maarre… wil jij hem hebben? Echt? Nou dan.
(foto is van de mooie kant)

2 reacties op “Wat lieve dokter R. gaat doen”

Ik snap je overweging. Het is wel zo dat als ik naar je ogen kijk dat de rest ‘oplost’ Als daar je volle aanwezigheid, authenticiteit en humor bijkomt dan is alle fysieks bijzaak en bijzonderheden, zoals bijvoorbeeld je neus, ‘eigen’ te noemen en prefereerbaar zo te houden. Zoals ook de rest van de genoemde ‘euvels’ ;-). Maar mocht je vaak in onzekerheid zitten, je humor je in de steek laten en je echtheid regelmatig een uitdaging voor je zijn kan ik me een beetje fysieke ‘hulp’ wel voorstellen. Hoe het ook zij, het moet bij je passen om het te doen of te laten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *