Categorieën
Verhalen van de berg

Vervloekt!

Het wachten op de olijfoogst veroorzaakt een surrealistische stilte-voor-de-storm over de campo. Maar mijn verschrikkelijke woorden laten heel even de hemel openscheuren.

Je moet niet te vroeg oogsten want er kan altijd nog een buitje overheen gaan dat de olijven net iets dikker maakt. Te laat is ook niet goed, en teveel regen ook niet. En verder is het net als vroeger op het schoolplein al was dat toen met knikkeren: van de ene dag op de andere begint ineens het seizoen. Dan is er tractorfile op de weg, en overal dappere plukkers in de vroege vrieskou van de Spaanse bergen.

Dorpsheks

Vriendin Toñi is een van die plukkers. Dag in, dag uit. En dat terwijl ze helemaal nog niet zo lang geleden is bevallen en ‘s avonds nog een schoonmaakbaantje heeft. En ze is ook steeds ziek. ‘Dat komt door een vervloeking,’  vertelt ze. Dat heeft de dorpsheks van Montefrio haar verteld en Toñi weet zelfs van wie die vervloeking komt. ‘Mijn verschrikkelijke bazin haat mij op de een of andere manier en doordat zij mij vervloekt ben ik nu steeds ziek. En anders mijn kind wel’
En er is niks aan te doen, geen voodoo-achtige remedie helpt ertegen.

Ongeluk

Dat verhaal zit nog in mijn hoofd als ik hoor dat mijn oudste dochter met brommer en al van de weg is gereden. Bont en blauw is ze, schooluniform onder de modder, jas kapot. Het was een olijfboer die ze zo gauw niet herkende, vertelt ze geschrokken, en die zonder te kijken vanuit de campo met zijn vrachtauto de weg op reed – en weer door, hij stopte niet eens om haar uit de modder te helpen.
Woedend ben ik, ik tril ervan.
Worden wij niet allemaal tijgermoeders als ze aan onze kinderen komen? Misschien is dat een piepklein beetje een excuus voor wat ik nu doe.
Ik staar over de campo, verhef mijn stem en roep (ja ik roep het echt, en de bomen sidderen, de wolken rommelen, de grond onder Montefrio trilt ervan): ‘Moge de olijven van de boer die dit op zijn geweten heeft, dit jaar verschrompelen aan de bomen en zijn oogst totaal verpest zijn!’
Nee, daar ben ik niet trots op. Maar als het werkt weten we in ieder geval wel welke boer het was…

3 reacties op “Vervloekt!”

Lieve Anna,
My god wat een eng verhaal. Meestal ben ik best Zen
😉 maar dit maakt mij ook kwaad, wat een idioot.
Hoop dat Bloem ok is en even lekker over de berg schreeuwen kan nooit kwaad.
Nu even afwachten wat jou krachten zijn!
X uit koud Amsterdam

Haha. stomme boer natuurlijk maar dat schreeuwen snap ik wel. Een paar weken geleden was het bloed onder mijn nagels door onze buurman helemaal weg gehaald. Ik ben naar hem toe gegaan om verbaal verhaal te halen. In al mijn woede heb ik hem uiteindelijk een LUL genoemd (niet chique wel lekker) maar nu komt mijn grootste verbazing over mezelf. Nadat ik hem mijn rug had toegekeerd heb ik me nog een keer omgedraaid en hoorde ik mezelf zeggen: en je vrouw is ook een LUL!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *