Brand!

‘Mam, mam, de school staat in brand,’  gilt mijn dochter door de telefoon. ‘Er is overal rook en brandweer en mijn tas ligt nog binnen.’
‘O wat een toestand,’  hoor ik mezelf verstrooid zeggen – kampioen als ik ben in secondair reageren.

Stroom. Voor jullie zo vanzelfsprekend, voor ons in Spanje best bijzonder.
Twee dagen geleden was het het weer zover, heel Montefrio zonder stroom. Ik moest eigenlijk naar de tandarts, maar die stond beteuterd met zijn dode boor te zwaaien. Dan maar stomme belastingzaken afhandelen, dacht ik nog voortvarend. Dat werd uiteindelijk een gesprek op straat met wapperende papieren want binnenin het kantoortje was het te donker. Alleen de enige groenteman van het dorp toonde zich een ware ondernemer: buiten op het stoepje stond een vooroorlogse generator te ronken.

Voetbalfluitje

Het duurde de hele dag en ook de school had er last van. De digiborden deden het niet en ook de rolluiken bleven omhoog, zodat het felle licht ook de gewone schoolborden onleesbaar maakte. De concierge liep rond met een voetbalfluitje om het einde van iedere les aan te kondigen.
En vandaag ging het dus weer mis. De stroom verdween, kwam terug, verdween weer en sprong toen weer aan – en toen sloegen alle stoppen door en ontplofte de meterkast.
De vlammen sloegen eruit. Helaas was pal ernaast een opslagplaats voor kartonnen dozen.
De rook dreef de klassen stuk voor stuk en in totaal willekeurige volgorde naar buiten, Bloems klas – helemaal bovenin- het laatste. De kinderen werden ver weg van de school gedreven. Pas minuten later kwam Bloems vriendin Amy er nog aan, snikkend. Ze had zitten lezen, ineens keek ze op en was iedereen weg, overal rook.

Sjaal

Ik krijg naar vuur stinkende kinderen thuis, zonder jassen en tassen en probeer halfslachtig nog wat echte nazorg te geven. ‘Zijn jullie erg geschrokken?’
Gelukkig zijn het stoere meiden.‘We renden door die witte rook, konden niks meer zien. Het stonk enorm. Mijn sjaal, dacht ik, in films doen ze die altijd voor hun mond. Dat heb ik altijd al eens willen proberen. Het werkte, andere kinderen gingen het ook doen.’
Van de school hoor ik verder niks. ‘De muzieklerares zei nog wel: we moeten een evacuatieplan gaan maken. Voor als de stroom weer ontploft.’
Maar voorlopig, vermoeden we, zal de stroom wel niet hersteld worden. De school heeft niet eens geld voor basale schoolspullen. En zonder stroom gaat het ook, toch?