Categorieën
Verhalen van de berg

Onstuimig!

Je blessings. Je echt goede vrienden. Je ongepubliceerde verhalen (af en half). Zelfs je lucifers kan je tellen (nog twee – zonder lucifers op een berg in Spanje kan behoorlijk problematisch zijn als je geen al te modern fornuis hebt en het is ook nog eens weekend).
Maar wat ik vooral tel vandaag: mijn likes.

Ik wilde vandaag eigenlijk schrijven over de onderwijsbezuinigingen die zo gruweliijk zijn in Spanje. Maar ik kan gewoon niet niet schrijven over de fijne recensie voor Kom hier Rosa in de NRC.

Bingo!

Het begon met een facebookberichtje van een lieve kennis: bingo! Meteen daarop een mailtje van mijn oude uitgever Liesbeth, kort en bondig als altijd: ‘NRC van vandaag, gefeliciteerd!’  Volgde een vrij hysterisch rondje bellen van de berg naar vrienden in Nederland bij wie ik de NRC vermoedde maar niemand was thuis. En je kunt die krant hier natuurlijk nergens kopen. Ik had net mijn vriendin Mylou die toevallig in een taxi zat gesms’t dat ze onmiddellijk moest stoppen bij een krantenwinkel, toen mijn briljante oudste dochter bedacht dat Ilco de NRC gewoon op zijn ipad had.
Ik was zo zenuwachtig dat ik spontaan was vergeten hoe een ipad werkte, dus Bloem moest het voor mij doen, maar toen zagen we het: ja, een recensie. En ja, hij was fijn. Heus niet alleen maar positief maar wel bruisend en nieuwsgierigmakend. En enorm interessant voor mijn imago als ‘taboedoorbreker’ en iemand die ‘onstuimig… en ondeugender schrijft dan de Vijftig tinten grijs-alternatieven daarvoor’. (Iedereen die nu zin krijgt in een lekker geil boek, kan ik alvast teleurstellen: de hardcore seks zit pas helemaal op het eind – en dan nog is het slechts een pagina of vijf).

Genant

Tot licht afgrijzen van mijn middelste dochter en milde verbazing van de rest van mijn familie stuiterde ik de rest van de avond alleen nog maar door het huis, terwijl ik te zoete cava dronk en steeds het woord ‘onstuimig’  prevelde. Ondertussen stroomden de lieve berichten binnen, alsof ik een televizierring had gewonnen. Best genant hoe zo’n klein stukje van een jongen die ik helemaal niet ken ineens zo belangrijk kan zijn. Ik wist -eerlijk- niet dat ik nog steeds zoveel behoefte had aan erkenning. Maar feit was dat ik vanmorgen om zes uur al klaarwakker achter mijn laptop zat.
Likes te tellen.

De recensie staat hier:
http://www.annavanpraag.nl/boeken/kom-hier-rosa/

6 reacties op “Onstuimig!”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *