Door de ratten besnuffeld

Een zit-wc! Met papier! En hij trekt nog door ook!

Na een maand jungle worden we in Java weer de beschaving in geslingerd. Winkels. Toeristen. Volle hotels. Koffie. En als we eindelijk een hotel vinden dat nog plek heeft, is er zomaar een echte zit-wc met papier. En er is een douche in plaats van een emmer bruinig water met een schepbakje erin – en het water is warm!

Walm van ouwe vis

Het verbaast me altijd hoe snel je het verwilderde weer van je afschudt. Het plakkerige van de jungle, handdoeken stijf van het zout, kakkerlakken, en ook nogal veel ratten. Dunya bestudeert ze (‘net grote muizen’). Chaia, de dierenvriend, bewondert ze (‘ach wat schattig’) en ik negeer ze. Totdat er bij het restaurantje in Kumai (waar je zoals overal je schoenen uit moet doen als je binnenkomt)  ineens eentje hebberig aan mijn teen zit te snuffelen.
Denk daarbij  een constante walm van ouwe vis, vermengd met onverschrokken ladingen insecticiden en je hebt de geur en sfeer van een oerwoudstadje vrij goed te pakken. Gelukkig is er af en toe de moeson die alles wegspoelt.
‘Jij wilde toch zelf de jungle weer in?’  zegt Ilco. ‘ Dat gezwijmel de hele tijd over de geluiden, de geuren. Nou dan.’
Af en toe val ik vreselijk door de mand en snak naar een echte capuccino op een elegant terras.

Toeristenvlees

En nu zit ik precies op dat terras, met mijn mooiste jurkje aan, de laatste versie van mijn manuscript te redigeren. En ik denk alleen maar: wat veel mensen, zoveel bloot toeristenvlees, zoveel herrie en prikkels overal. Neem de bus naar de Borobodur, beklim een vulkaan, kijk naar een voorstelling van (ook al woest schreeuwende) Wajang-poppen, koop armbanden van prachtig bewerkt zilver… Waar is mijn fijne oerwoud gebleven? Ik mis zelfs mijn zware, licht beschimmelde rugzak, die ik nog maar net van me af heb gesmeten. Wat is het toch vermoeiend om mij te zijn…

Ik bel mijn moeder want hier is weer overal verbinding. Ze klinkt helder, in alle opzichten.
Hoewel. ‘Yogyakarta, dat ken ik!’  roept ze enthousiast. Om er meteen aan toe te voegen: ‘Daar is mijn vader nog geweest met zijn VOC-schip.’
Ha, toch nog een beetje ontregeling. En kijk, hoe toeristisch het hier verder ook is, daar verderop trippelt toch nog gewoon een dikke rat.