Trainspotting

Ik zat in de trein van Den Helder naar Nijmegen en ik wilde slapen. Ik was moe van het schrijfster spelen op scholen en van nog wel wat dingen. Maar in de trein zaten een joviale machinist en een enge Noordhollandse vrouw. De machinist zei door de speakers de hele tijd keihard dingen als ‘namens het voltallige treinpersoneel wil ik u alvast vertellen dat we er een fijne reis van gaan maken’ en daarbij gebruikte hij ook steeds het treinwoord alsmede (een woord dat je nooit ergens anders hoort dan in de trein). De enge vrouw gluurde door het couperaampje (we zaten op zo’n tussenstuk, ik geloof dat ze dat balkon noemen) naar een andere vrouw en zei, ook al zo hard, tegen haar collega’s:”Ja hoor, ze slaapt weer. Louise. Het zal eens niet. Slapen slapen slapen. Gek word je ervan.’

Verrasingen

De trein ging langzamer en de machinist wenste ons voor de zoveelste keer een hele fijne dag en vroeg ons begrip voor ‘een klein oponthoudje onderweg.’  Vervolgens stonden we helemaal stil. De stem van de enge vrouw galmde door de stilte. ‘Maar ik zeg jullie, ik ga er werk van maken. Ik ben bewijzen aan het verzamelen. Zo de kantjes ervan aflopen, dat is toch niet normaal met die vrouw. Nooit eens een leuk gesprekje, nooit eens blijven voor een borrel.’
Op dat moment rende er een agente langs door de stilstaande trein. ‘Ik zoek iemand’ riep ze ons toe. Ook buiten op het perron zag ik inmiddels overal politie. Maar de deuren van de trein bleven potdicht. Ik probeerde verder te slapen en niet te letten op de vrouw naast me die verongelijkt was op een manier die ik alleen maar ken van Nederlanders: vol van zelfvertrouwen en neerbuigendheid tegelijk. Ik vroeg me vagelijk af of de slapende vrouw verderop dit niet allemaal kon horen nu de trein stilstond.
Na wat een ontzettend lange tijd leek gingen we pas weer rijden. De machinist haastte zich om ons ‘wederom een geweldige dag namens het voltallige treinpersoneel’ toe te voegen. ‘We hebben helaas wat vertraging opgelopen maar die gaan we proberen in te rijden bij Castricum. Deze vertraging was in verband met politie-optreden onderweg en de aanhouding van een verdacht persoon in een van onze onze wagons. ‘ Hij was even stil en zei toen: ”Het betrof hier de dader van de mishandeling van een tachtigjaar oude vrouw.’  En terwijl wij dit bericht langzaam tot ons door lieten dringen, voegde de machinist er enthousiast aan toe: ‘Het leven zit vol verrassingen.’

Fijne nacht

Zo vervolgden we onze weg naar Amsterdam, door de machinist ijverig op de hoogte gehouden van elk rood sein en mogelijkheid tot overstap.
‘En zij slaapt maar gewoon door’ brieste de enge vrouw nog steeds. Ze zag er inmiddels uit alsof zij ook elk moment door de politie kon worden aangehouden. ‘Maar ik zeg jullie, we gaan deze maand nog meemaken dat Louise wordt ontslagen. Ik heb de bewijzen, jongens, de harde bewijzen.’
Toen we eindelijk bij Amsterdam kwamen was het donker. ‘Kijk, kijk, nu wordt ze wakker’ gluurde de nare vrouw door het raampje. De deur ging open en daaar stond een vriendelijke meisjesachtige dame  in verkreukelde regenjas. ‘Hee Louise,’ zei de enge vrouw, ‘we zijn er joh. Lag jij daar even lekker te slapen! Heerlijk joh. Ga je mee?’
Uitgeput verliet ik de trein, terwijl de machinist ons ‘namens het voltallige treinpersoneel nog een hele vrolijke avond en vooral ook een fijne nacht’ naschreeuwde.