Er is iets mis met de klokken op Schiphol. De ene staat op drie uur, de ander op half zeven, de volgende op kwart voor vijf. Precies zo prettig ontregeld voel ik me na een weekje Nederland.
Sofia
‘Anna heeft een beetje zware tijd achter de rug, we moeten haar even opladen.’ Dat dachten geloof ik nogal veel mensen. Dus zat ik voortdurend op fijne terrasjes, op het strand, in het park, koffie na koffie, wijntje na wijntje. Meerdere vriendinnen hadden ook bedacht dat het goed voor me was om meegenomen te worden naar de uitverkoop in hun favoriete boetiekje, zodat mijn koffer al snel uitpuilde van fijne nieuwe dingen. Beste aanschaf: een nieuwe rode tas (vriendin: ‘Ik ben gek op rode acesoires’). Beste cadeau: een krankzinnig dure antirimpellotion (vriendin 2: ‘En zo blijf je jong volgens Sofia Loren: altijd rechtop staan en geen oudemensengeluiden maken.’ ).
Zelfs de kinderen op de scholen werkten mee, hadden al mijn boeken gelezen en stelden slimme vragen. En ondertussen had ik ook nog her en der spannende ontmoetingen met collega-schrijvers.
Olijfgroen
Het zijn de kleuren die me het eerst terug brengen naar Andalusie. Het gras in Nederland heeft zo’n gifkleur, hier is alles olijf. De aarde terracotta, de huisjes wit. En meteen zijn daar ook weer de beelden van die enorme MasterPeace-drukte, en van Chaia’s ongeluk natuurlijk.
‘Ze hebben vandaag in het ziekenhuis gezegd dat ik bijna alles weer kan, alleen mag ik twee maanden absoluut niet vallen,’ is het eerste wat ze ze zegt. Ik wil haar natuurlijk meteen ergens opsluiten, want hoe kan een kind nou twee maanden niet vallen? Maar ze is alweer weg, wat nou ziek?
Daar sta ik dan met mijn stadse rode tas onder de pikzwarte hemel. Maar dan is mijn liefje daar, met zomaar nog een cadeau: felrode (‘ik ben gek op …’ ) schoentjes met giga-hakken. Nu kan ik alles weer aan.
Opgetekend in Nederland
– (onbekende vrouw op een terras in de regen, denk er een sterk Amsterdams accent bij:) ‘Wil je je in Nederland kunnen redden, dan moet je gewoon Brief voor de koning hebben gelezen. Ik kan eigenlijk niet goed met iemand praten die dat boek niet kent. Dan levelen wij niet zo goed, zeg maar.’
– (en, vooruit, nog eentje van mijn oude moedertje:) ‘Heb ik je al verteld dat ik de laatste tijd gefascineerd ben door lekkere kontjes?’
