Categorieën
Verhalen van de berg

De gouden regel?!

Alweer een zeikerig stukje, sorry. Maar ik ben echt enorm gefrustreerd. En dat komt door twee mannen, die jullie allemaal kennen en die doorgaan als twee van de meest belanghebbenden en gerenommeerden van de Nederandse televisie.
Maar niet meer voor mij.

Tv-programma

Eerst was er een boek. Toen een artikel in Vrij Nederland. Dat artikel zou discussie moeten uitlokken en dat doet het ook. Zelfs zozeer dat ik werd benaderd door een tv-programma. De redactie was heel enthousiast en wilde dat ik, in vervolg op het artikel, over rotkinderen in de literatuur kwam praten. Gisteren nog had ik, in de trein, een vrij lang telefonisch voorgesprek. Dat ging op zich goed en ik zou vrijdag in de uitzending komen. Spannend! Ik wist het al dagen maar pas gisteren durfde ik ook echt mensen erover te informeren. Door dat voorgesprek. Door het gevoel dat ik echt  iets actueels te melden had in de kinderboekenweek.  

Alweer een zeikerig stukje, sorry. Maar ik ben echt enorm gefrustreerd. En dat komt door twee mannen, die jullie allemaal kennen en die doorgaan als twee van de meest belanghebbenden en gerenommeerden van de Nederandse televisie.
Maar niet meer voor mij.

Boos

Om een lang verhaal kort te maken: dat tv-gesprek gaat niet door. Op zich jammer. Maar nu komt de reden en dat is pas echt erg. Was het iets urgents van Wilders, actueel nieuws waarvoor ik moest wijken? Iemand dood of bedreigd of dissident? Welnee. Het kwam door ' De Gouden Regel'  van dat tv-programma. Of liever gezegd van de twee presentatoren. En die regel luidt: geen kinderboeken, nooit kinderboeken aan tafel. Want ' zo'n gesprek duurt algauw een kwartier en dan weten ze niet wat ze moeten vragen.' 

Je gelooft het bijna niet, maar dit laatste is echt zo gezegd. En daarom ben ik al uren boos. Niet omdat ik niet op tv kom want echt, ik ben al blij genoeg met Vrij Nederland. Maar wel omdat ik me zelden zo miskend heb gevoeld in mijn vak, zo niet serieus genomen. Dus kinderboeken tellen niet mee? Dat is geen literatuur? En die zijn zo marginaal dat je er niet eens een paar vragen over kunt bedenken?

Nee, enge bedbeestjes, dat is nieuws. Of een mooie actrice aan tafel die iets vaags roept over dat er dieren worden bedreigd. En dan te bedenken dat ik altijd zo opschep in Spanje dat we hier zo'n mooie en belangrijke traditie van kinderboeken hebben.  

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *