(Palermo, km 69105. Gaan we hier wonen: weet ik nog niet).
Heksennieuwjaar. In de nacht van 31 oktober op 1 november begint bij de heksen het nieuwe jaar. In die nacht gaan alle grenzen open,ook die naar de geestenwereld. Het is hét moment voor magie en wenskracht.
Precies twee jaar geleden kreeg ik op 31 oktober een mailtje van de goede geesten, of eigenlijk van de uitgeefster van Leopold. ‘Vanaf nu gaan wij je boeken uitgeven,’ schreef ze. In mijn eentje zat ik te juichen achter de computer. Zo’n gevoel alsof je ingeloot wordt op je favoriete middelbare school. Beter nog. En mijn eerste boek bij Leopold was – hoe kan het ook anders – Het heksenhotel.
Dit jaar is er weer een mail op 31 oktober. ‘Je nieuwe boek is uit,’ schrijft de uitgeefster, ‘het ligt hier voor me op mijn bureau en het is heel mooi en spannend.’ Mijn nieuwe boek! Moord in de jungle, het boek dat ik in Afrika schreef. Het is het verhaal van Isabel Snoek, een detective met sproetjes die de hele wereld over reist. Een hele week vroeger dan gepland is ze ter wereld gekomen. En jullie kunnen haar allemaal eerder bewonderen dan ik! Doe dat en zegt het voort: Isabel Snoek is NU in de winkel!
Appeltjes van oranje
En wij zijn nog steeds in Sicilie. De geluiden van de afgelopen week: politiesirenes en zee. Kamperen aan zee is in Sicilie eerder regel dan uitzondering. Wat je dan toch weer niet bedenkt, is hoeveel herrie die branding maakt. Het is me een woest gebulder in de nacht, zoveel zelfs dat als we eindelijk weer eens op een parkeerterrein staan (van het supergastvrije Sicily Tourism deze keer), Ilco verzucht: ‘Heerlijk geslapen. Wat een rust.’
Met de huisjes aan zee valt het niet mee. Ze zijn duur. En lelijk. Of ze zijn omringd door spooksteden van vakantiehuizen die negen maanden per jaar leeg staan.
We bekijken wel een huisje in een sinaasappelvallei. Een snoezig roze huisje, bij een klaterend beekje. Maar wat moet je nou toch met twee hectare sinaasappelbomen? Ja, marmelade maken en uitpersen en misschien wel de schillen confijten. Maar dan, wat doe je met de overige miljoen sinaasappels? ‘Op de markt gaan staan,’ suggereert de vrouw van Sicily Tourism. Kan. Maar wie snoeit die bomen, wie raapt al die sinaasappels op voor ze gaan rotten? Daar kan ik nou echt zenuwachtig van worden. Het doet me denken aan camping ‘Los mangos’ in Costa Rica, die helemaal was overgenomen door kolonnes dronken apen. De geur van overrijpe mango bleef nog weken in je kleren hangen…
Een lege plek
Het roze huis ligt vlakbij Catania, absoluut een van de jongste steden die we ooit hebben gezien. De filmische markt waar we anderhalve kilo tonijn kopen ligt pal naast de universiteit. Ik zie Bloem en Chaia hier al helemaal lopen met hun blonde haren. Chaia natuurlijk op een Vespa, stijlvol in dezelfde kleur als jas en tas. Zelf denk ik vooral: help, ik moet naar de kapper. En mijn nagels weer lang. En eigenlijk ook een nieuwe broek. Chaia heeft haar zinnen gezet op laarzen. Zelfs Ilco wil ook wel weer eens een mooi pak en een shirt dat niet verkleurd is.
Maar nog even niet. Want waar laat je zoiets allemaal in een Landrover? Dat is net zoiets als twee hectare sinaasappels in je tuin. En stiekem wens ik, de eeuwige reiziger, tijdens de heksensabbat dan toch dit: een lege plek om te blijven.
