We zijn in Venetië, de stad van waaruit Marco Polo zijn wereldreis begon!
Het weer is zonnig en fris, bijna lenteachtig. De stad zoemt van carnaval en we hebben een stoer apartement pal in het centrum, boven een bakker.
De eerste ontberingen
Toch is het begin van de reis niet zonder slag of stoot verlopen. Om te beginnen was er die afschuwelijke Duitse Autobahn vol vrachtwagens, werkzaamheden, regen en rukwinden. De auto was zo zwaarbeladen, dat het wel een vrachtwagen leek. Ilco had gewoon pijn in zijn armen van het sturen en, helemaal in de bergen, was het af en toe een heel gezwalk. Vervolgens bleek, toen we de auto opnieuw gingen laden (alle boeken van het dak af en in de la onder de auto – een enorme bibliotheek) dat alles op het dak niet waterdicht was, waaronder de koffer met AL mijn kleren erin. Mijn leuke nieuwe jurkjes! Mijn nieuwe witte broek (nu nooit meer wit).
Eenmaal in Venetië moesten we de auto ergens buiten de stad parkeren en verder over het water en lopend met allemaal koffers en tassen, dwars door de carnavalsdrukte. Reuze romantisch: overal strengen gekleurde lichtjes, mensen met maskers, onwaarschijnlijk goede straatmuzikanten op pianola’s. Maar toen ik later mijn portemonnee zocht… inderdaad. Creditcard, bankpasjes, rijbewijs – net allemaal nieuw aangevraagd en nu alweer weg. Ik wist niet dat ik zó snel een zigeuner zou worden.
Carnaval
Over het Venetiaans carnaval ga ik nog apart schrijven. De officiële start is dinsdag, maar eigenlijk is het allang begonnen. Je stapt de deur van je huis uit en je staat in een film. Fellini meets Kubrick meets Pardijntje. Zoiets.
